31. maart 2024

Rembrandt, voormaals Red, 6 weken in zijn nieuwe thuis! Morgen is Rembrandt, voormaals Red, 6 weken mijn huisgenoot. Tot een “Rembrandt” s hij geworden, omdat ik schilder en natuurlijk heb ik hem dan ook tot mijn model gemaakt. Wat is hij toch een schat! Ik ben erg blij met hem en hij heeft mij letterlijk in beweging gezet, regelmaat gegeven en mijn sociaal leven verrijkt. Zindelijk was hij al binnen no time en vooral nadat ik had begrepen, dat de geregelde uitlaat en vooral de korte vlak...

18. februari 2024

Wat miss ik Blue toch! En ik word steeds luier en slomer. En er is niemand, niet eens een hond, die ik wel twee oren aan kan praten. Ik loop naar de keuken en nee, geen achtervolging door Blue. Mijn blik naar achteren niet meer nodig. Vallen over hem niet meer mogelijk. Ik heb te veel vleeswaren in mijn koelkast, nu moet ik ze alleen eten. Ja ik weet, niet goed, “maar erg lekker”, zou Blue zeggen. Toch weer een hond in huis halen? Maar dan geen puppy meer een wat oudere en zeker een uit de...

25. januari 2024

Nu is alles ineens heel snel gegaan! Oh mijn lieve, geliefde Blue! Afscheid van jou te moeten nemen, maakt me dieptreurig. Je hebt me nu meer dan 11 jaar begeleidt. Wat zou ik je missen! Je mooie blauwe ogen hebben me je naam laten geven. Blue! Ik je naam verdubbeld. BlueBlue hete je vak als ik je riep. En soms hete je ook Bluele of Baby! Je kende geen afstand, niet van bezoek, zeker niet van mij en vooral als het ging om eten, vreten. Jürgen had je verwend. Hij hield ervan je een hapje aan...

24. oktober 2023

Wat hoor ik daar toch de laatste dagen? Van achter het hek van mijn buren komt een ongewoon geluid. Ik hoor het als ik de deur eruit ga, als ik erlangs ga en als ik naar huis kom. Vaker zag ik de buurman in zijn tuin bezig met het bouwen van speeltoestellen voor zijn kinderen. Een klimrek met een geïntegreerd glijbaan en zelfs en dak erop was ontstaan. Maar geen redenen voor de geluiden die ik kon horen. Komt het af van hun hond, nee, zeker niet en ook hun kinderen maken andere geluiden. Mmm?!...

01. mei 2023

Ik schrijf aan hem. Het is een beetje alsof ik in zijn armen lig en hem over mij, mijn gevoelens vertel. Het is nu iets meer dan 5 maanden geleden, dat hij afscheid heeft genomen van me. We hadden contact willen houden, maar dat kon ik niet, kan ik nog steeds niet. Nog steeds noem ik hem “lieve schat, lieverd, geliefde man” in mijn gedachten of ook hard op als ik alleen ben. Mijn hoop was geweest, dat het gemis, “meine Sehnsucht”, mijn verlangen naar hem minder zou worden, de pijn...

15. april 2023

Even nog het voedsel inpakken en ik was door een leuke jonge vrouw aangesproken, of ze mij wat vragen kon stellen. Ja, natuurlijk, kon dat! Ze stelde zich netjes aan me voor. Haar naam was Carrie. Ze vroeg me wie ik was, hoe lang ik bij de voedselbank kom en waardoor ik hier terecht was gekomen. Da valt veel over te vertellen, dacht ik. Mensen die mij kennen, weten dat ik graag en veel te vertellen heb, dat ik soms iemand niet één maar twee oren aan kon praten. Ik vertelde Carrie dus hoe ik...

09. februari 2023

Het blad Deventer Waag(t) in de tas, een dikke jas aan, want het vriest nog, de hond aan de riem en naar buiten. Van de 3e editie wil ik een exemplaar naar de mens(en), die de “hippie eend” in de tuin hebben staan. Ik had een kleine blog (een kijkje naar de andere kant van het hek) hierover geschreven en die was in het blad terecht was gekomen. Ik had een klein briefje erbij gedaan, voor het geval, dat niemand thuis zou zijn. Aanbellen dus... en ja, ik hoor iemand... De deur tot ingang huis...

18. december 2022

Jeetje mina, da heb ik toch in de daad weer gerookt. De wolk rook om me hen, wat voor een genoot, maar... En al de mensen om me hen, ook rokend, heerlijk. We stonden buiten en toegegeven het was ietsjes te koud. Hmmm, ben ik gewent als roker, toch... Bijna 4 weken geleden was ik gestopt. We waren een groep van rond 10 rokers. “Ook jij kan stoppen...” was de naam van de cursus, die maar 3 uren ging duren. Dus niet 6 weken lang elke woensdag avond eindeloze verhalen tot ziektes, die kunnen...

13. november 2022

Deze uitspraak van een vriend komt de afgelopen 3 weken bijna dagelijks bij me terug. Als een echo breidt het zich in mij uit. Keer op keer herhalen, herhalend... Deze uitspraak was een reactie op het feit dat ik had gezegd dat ik me in het atelier in de stad niet meer thuis voelde en dat ik erover dacht om er niet meer heen te gaan. Heb ik niets anders? Is dat zo? Wat “armmoedig” als het zo is, toch? Maar voelt het voor me zo? Voelt het armmoedig voor me? Ja, het klopt. Ik heb niet veel...

21. september 2022

Snurken maakt me wakker en laat me glimlachen. Heel zacht en door de stilte om me hen, goed hoorbaar. Langzaam beginnen mijn ogen het donker te doordringen en volgen de richting vanuit die het geluid lijkt te komen. En ja, da ligt hij, de onderbreker van mijn lichter geworden slaap. Hij slapt op de vloer, nog geen meter afstand van me en met de neus klem tegen de zetel aan. Ik beweeg mijn hoofd in de richting van het snurken. Het snurken stopt en ik zie de bevrijde kop met zijn diepbruine ogen...