opnieuw beginnen


 

 

Ik was aan een nieuw schilderij begonnen. Het thema moest muziek zijn. Al een aantal dagen vlog een vleugel piano door mijn hoofd… Op die manier ontstaan nagenoeg al mijn schilderijen. In mijn gedachten vliegen belden rond. De belden zijn terugkerende stukjes uit belevenissen en of mijn gevoelens.

 

Zo had ik laats eindelijk weer een keer een afspraak met een vriend gemaakt, die ik bijna 2 jaar niet meer had gezien, terwijl op loopafstand wonend. Op zoek naar een pianist, die me kon begeleiden en met mij repeteren, waren we elkaar goede 10 jaar geleden tegen gekomen. Er was onmiddellijk een “klik”. Een creatieve en muzikale… en vriendschappelijke! Een tijdje dacht ik jammer en had me meer kunnen voorstellen, maar de seksuele uitrichting van mijn vriend was dan duidelijk homoseksueel. 

 

Mijn vriend heeft een mooie grote vleugel piano in zijn woonkamer staan en ik denk vandaar en vanuit mijn verlangen ernaar weer een keer zelf muziek te maken, te zingen, dat mijn gedachten bezig waren met een vleugel piano. 

 

Nog voor de afspraak met mijn vriend, was ik begonnen de vleugel op doek te zetten. In mijn bibliotheek ging ik op zoek naar oude bladmuziek. Graag wilde ik op mijn schilderij stukjes bladmuziek integreren. Gevonden… „In mir klingt ein Lied“ 

Past perfect en is een mooi lied. Oorspronkelijk een Etude in E major “Tristesse”; Frédéric Chopin  . 

 

In mir klingt ein Lied, ein kleines Lied,

Ik hoor een lied in mij, een klein lied,

in dem ein Traum von stiller Liebe blüht

waarin een droom van stille liefde bloeit

für dich allein.

voor jou alleen.

Eine heiße, ungestillte Sehnsucht

Een heet, onvervuld verlangen

schrieb die Melodie.

schreef de melodie.

In mir klingt ein Lied, ein kleines Lied,

Ik hoor een lied in mij, een klein lied,

in dem ein Wunsch von tausend Stunden glüht,

waarin een wens van duizend uren gloeit

bei dir zu sein.

bij je te zijn.

 

Sollst mit mir im Himmel leben,

Je zal met mij in de hemel leven,

träumend über Sternen schweben,

dromend over sterren zweven,

ewig scheint die Sonne für uns zwei,

eeuwig schijnt de zon al voor ons twee,

sehn' dich herbei

verlang naar jou

und mit dir mein Glück.

en met jou mijn geluk.

Hörst du die Musik,

Hoor je de muziek

zärtliche Musik

tedere muziek.

Tekst: Ernst Marischka

 

Ik herinner me, een van de lieveling stukjes van mijn Oma…

 

Op het doek had ik al een achtergrond in blauw en een kring van rood/oranje waarin ik grotendeels de vleugelpiano in zwart had geplaatst… Hmmm? Nu maar plakken.

Alzo… stukjes uitgeschuurd uit de bladmuziek, natuurlijk niet zonder eerst even kopieën te hebben gemaakt, en plakken. Hmmm? Overheen schilderen. Nog een aantal noten erop, een violoncello en een trompet… en… Hmmm? Nee, niet tevreden…

 

Nu maar eerst de afspraak… Het was als hadden we elkaar pas laatste week voor het laatst gezien. Veel bijpraten en muziek maken. Ik kon het nog, het zingen! Wat een feest. Mijn ziel opende op en kreeg vleugels!

 

An die Musik

Musik: Atem der Statuen.    

Vielleicht: Stille der Bilder.

Du Sprache wo Sprachen enden. 

Du Zeit, die senkrecht steht auf der Richtung vergehender Herzen. 

Gefühle zu wem? O du der Gefühle

Wandlung in was? -: in hörbare Landschaft.

Du Fremde: Musik. 

Du uns entwachsener Herzraum. 

Innigstes unser, das, uns übersteigend, hinausdrängt, -

heiliger Abschied: da uns das Innre umsteht als geübteste Ferne, als andre Seite der Luft:

rein,

riesig,

nicht mehr bewohnbar. 

Rainer Maria Rilke

 

Aan de muziek

Muziek: standbeeldenadem. Wellicht: geschilderde stilte.

Gij spreektaal waar spreken eindigt.

Gij tijd loodrecht gericht op de gang van vervallende harten.

 

Gevoelens voor wie?

O gij die gevoelens verandert in wat? -: in beluisterbaar landschap.

Gij vreemde: muziek.

Ons ontgroeide, gij hartruim.

Ons innigste, ons overstijgend naar buiten zich dringend, -

Heilig afscheid:

Waar onze kern ons omringt als gekunde verte, als andere kant van de lucht:

kaar,

kolossaal,

niet meer bewoonbaar.

Rainer Maria Rilke

 

… en da was ja nog de vleugel thuis op het doek... Opnieuw…over en over… weg met het de papieren vlakken… alles overschilderen, donker maar kleurrijk en de vleugel, die wordt wit…

 

 

“Soms vallen goede dingen uit elkaar zodat er betere dingen in elkaar kunnen vallen.”

-Marilyn Monroe-

Reactie schrijven

Commentaren: 0